FBC

Muzeum Azji i Pacyfiku im. Andrzeja Wawrzyniaka w Warszawie gromadzi, chroni, bada i prezentuje zabytki kultur Azji i Oceanii. Jego kolekcje to przede wszystkim świadectwa kultur tradycyjnych, należących do historii, zanikających, lub zmieniających się szybko w zetknięciu z globalną cywilizacją. Poprzez nie Muzeum chce przybliżać widzowi polskiemu i europejskiemu dziedzictwo odmienne niż jego własne, jako wspólną własność całej ludzkości. Wychodzimy z założenia, że wartości artystyczne i estetyczne stanowią szczególnie ważne pole porozumienia między kulturami i ludźmi, obszar, na którym najłatwiej spotkać się bez agresji, za to z wzajemną ciekawością i dobrą wolą. Misja ta jest szczególnie ważna w Polsce, kraju o stosunkowo jednolitej kulturze i niewielkich tradycjach kontaktów z krajami pozaeuropejskimi.

„Digitalizacja manuskryptów i ksiąg drukowanych z kolekcji Muzeum Azji i Pacyfiku” była jednym z wiodących projektów realizowanych w ostatnich latach przez Muzeum Azji i Pacyfiku. Prowadzona była w ramach programu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Kultura Cyfrowa”. Dzięki projektowi zdigitalizowano i udostępniono cały księgozbiór wchodzący w skład kolekcji Muzeum Azji i Pacyfiku, na który się składa obecnie z ok. 200 obiektów. Pokazują one różnorodność tradycji piśmienniczych kontynentu azjatyckiego. Wśród nich znajdują się największe w Polsce zbiory ksiąg tybetańskich, birmańskich i indonezyjskich, a także pojedyncze egzemplarze manuskryptów pochodzących z innych rejonów Azji.

Zdecydowaną większość stanowią rękopisy pisane czarnym tuszem na papierze lub ryte na powierzchni liści palmowych. Część tybetańskich tekstów buddyjskich jest drukowana techniką ksylografii (drzeworytu) lub rzadziej ruchomą czcionką.

W zależności od miejsca pochodzenia, księgi wykonano z ręcznie czerpanego papieru, liści palmowych, kory, czyli materiału z rozbijanej kory drzew, bambusowych deszczułek, pergaminu, a nawet złoconego lakowanego płótna albo miedzi.

Niektóre z ksiąg są bogato ilustrowane. Dotyczy to przede wszystkim parabaików birmańskich (papierowych ksiąg w formie harmonijki), które w większości zawierają miniatury przedstawiające sceny z życia Buddy. Pozostałe księgi okazjonalnie zawierają odręczne rysunki, diagramy lub w przypadku ksylografów odbitki z wizerunkami Buddy, bóstw, czy buddyjskich stup.

Muzeum pragnie skłaniać do refleksji nad różnorodnością i podobieństwami kultur, nad relacjami pomiędzy tradycjami lokalnymi i współczesnym światem globalnym, a także nad wpływem naszych fascynacji lub uprzedzeń na sposób postrzegania innej, nieznanej rzeczywistości. Stąd też istotnym nurtem działalności Muzeum jest konfrontowanie rzeczywistości Azji ze spojrzeniem poznających ją Europejczyków, w tym – poprzez prace artystów polskich.

Ważne jest także, aby w przestrzeni Muzeum pojawiały się dzieła sztuki najnowszej, tworzone przez artystów działających w warunkach współczesności, kiedy to pozornie nieograniczony przepływ informacji daje dostęp do niezliczonych osiągnięć wszystkich kultur, a jednocześnie niebezpiecznie je dewaluuje i ujednolica. Chcemy zastanowić się – i skłonić do zastanowienia naszych gości – nad relacjami pomiędzy światami lokalnymi, zamkniętymi, trudnymi i niebezpiecznymi, a zarazem pełnymi piękna i ładu, oraz współczesnym światem, którego otwarcie, indywidualizacja i łatwość komunikacji przyniosły ludzkości zarówno niewyobrażalne wcześniej możliwości, jak i nowe zagrożenia.

Misję swoją Muzeum Azji i Pacyfiku realizuje poprzez powiększanie kolekcji, prace naukowe, wystawiennictwo, publikacje, działania edukacyjne i wszelkiego rodzaju wydarzenia muzealne, kierowane zarówno do specjalistów (z dziedziny etnologii, antropologii kulturowej, orientalistyki, historii sztuki i innych nauk społecznych i humanistycznych), jak też do szerokiej publiczności warszawskiej, polskiej i międzynarodowej.

Zasady dostępu

Typy dostępnych obiektów

Język treści dostępnych obiektów

Licencja dostępnych obiektów

Dane źródłowe: [1], [2]