Opis

• Tytuł:
  The Philosophical Science of Signs as Intermediaries of Human Understanding versus the Sign-Based Character of the Liturgy
• Twórca:
  Dutkiewicz, Tomasz Wojciech;
  Brzeziński, Daniel
• Opis:
  The philosophical reflection undertaken within the field of semiotics reveals signs as intermediaries that enable the knowledge of something other than themselves. This is expressed by the classic Latin phrase aliquid stat pro aliquo, which means that “something stands for something else.” The human language is a unique tool that uses signs for interpersonal communication. The need to use signs in the process of communication is determined by the fact that all human knowledge begins with the senses. This entails the requirement to also make use of material intermediaries in cases where even the most spiritual and lofty ideas need to be conveyed. This is also true of God, who – when communicating with man – is in a way “limited” to using signs which are capable of being captured by the human senses.             The holy liturgy also has a sign-based character both in its anabatic dimension and in its katabatic dimension. The same holds true for all types of devotions and folk piety in which the anabatic dimension – that is worship being given by man to God – obviously has a predominant role. Among the signs used in the liturgy, a particular role is played by the expressions that make up the language, which – in its unique manner – appears to fulfill the most characteristic functions indicated by the philosophical reflection on language that takes place within semiotics.;
  Filozoficzna refleksja prowadzona w ramach nauki o znakach ukazuje je jako pośredniki umożliwiające poznanie czegoś innego, aniżeli one same. Wyraża to klasyczne, łacińskie określenie aliquid stat pro aliquo, w myśl którego „coś stoi zamiast czegoś innego”. Szczególnym narzędziem, w którym wykorzystane zostają znaki, służącym międzyosobowej komunikacji jest ludzki język. Konieczność posługiwania się znakami w jej procesie zdeterminowana jest faktem, że wszelkie ludzkie poznanie bierze swój początek od zmysłów. Pociąga to za sobą konieczność sięgania po materialne pośredniki także tam, gdzie w grę wchodzi przekazywanie treści najbardziej nawet duchowych i wzniosłych. Również Bóg, komunikując się z człowiekiem, pozostaje niejako „skazany” na posługiwanie się znakami podpadającymi pod ludzkie zmysły.             Znakowy charakter posiada również święta liturgia, zarówno w swoim wymiarze anabatycznym, jak i w wymiarze katabatycznym. Znakowy charakter posiadają także wszelkie nabożeństwa i pobożność ludowa, w których dominuje – co oczywiste – wymiar anabatyczny, czyli kult oddawany Bogu przez człowieka. Wśród używanych w liturgii znaków szczególną rolę pełnią wyrażenia składające się na język, który – we właściwy sobie sposób – wydaje się spełniać najbardziej charakterystyczne funkcje, na które wskazuje filozoficzna refleksja nad językiem, prowadzona w ramach semiotyki.
• Dostępność obiektu:
  Dostęp otwarty
• Prawa: https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0 ;
  Prawa autorskie (c) 2021 Tomasz Wojciech Dutkiewicz, Ks. prof. UMK dr hab. Daniel Brzeziński
• Data:
  2021.12.28
• Typ:
  info:eu-repo/semantics/article;
  info:eu-repo/semantics/publishedVersion
• Język:
  polski
• Źródło:
  Teologia i Człowiek; Tom 56 Nr 4 (2021); 45-60;
  Theology and Man; Vol. 56 No. 4 (2021); 45-60;
  2391-7598;
  1731-5638
• Format:
  application/pdf
• Wydawca:
  Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
• Relacja: https://apcz.umk.pl/TiCz/article/view/36457/31026
• Temat i słowa kluczowe:
  sign;
  liturgy;
  worship;
  znak;
  liturgia;
  kult
• Identyfikator: https://apcz.umk.pl/TiCz/article/view/36457
• Dostawca danych:
  Akademicka Platforma Czasopism
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  poproś o pozwolenie
• Rodzaj zawartości:
  teksty