Opis

• Tytuł:
  Cytotoksyczność liposomalnych taksanów funkcjonalizowanych peptydem gH625 wobec ludzkich komórek śródbłonka mikrowaskularnego
• Twórca:
  Durka, Kamil
• Współtwórca:
  Uniwersytet Łódzki, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Instytut Biofizyki, Katedra Biofizyki Medycznej;
  durka.kamil@gmail.com
• Opis:
  Praca nagrodzona w XXII edycji konkursu Marszałka Województwa Łódzkiego za najlepsze rozprawy i prace tematycznie związane z województwem łódzkim.;
  Paklitaksel i docetaksel, leki z grupy taksanów, uznawane są za jedne z najbardziej cytotoksycznych leków przeciwnowotworowych stosowanych w leczeniu pacjentów z przerzutowym rakiem piersi oraz nowotworów głowy i szyi. Zastosowanie taksanów w praktyce klinicznej, pomimo ich wysokiego potencjału terapeutycznego, jest często ograniczone ze względu na znaczną toksyczność ogólnoustrojową i występowanie lekooporności. Pomimo znacznych postępów w dziedzinie chemioterapii, nadal często występują liczne działania niepożądane wobec prawidłowych tkanek, które związane są głównie z niską selektywnością chemioterapeutyków. W związku z tym, opracowanie nowych cytostatyków lub nośników transportujące celowo te leki do komórek nowotworowych jest bardzo pożądane. W ostatnich latach wykorzystanie osiągnięć nanotechnologii cieszy się dużym zainteresowaniem w badaniach nad leczeniem chorób nowotworowych. Wykorzystanie nanomateriałów może zwiększyć selektywność leków przy jednoczesnej ochronie komórek prawidłowych. Dodatkowo dołączenie do powierzchni nanonosnika różnego rodzaju grup funkcyjnych może zwiększyć ich biokompatybilność i ułatwić transport do wnętrza komórki. W pracy dokonano analizy właściwości cytotoksycznych liposomalnych taksanów (paklitakselu i docetakselu), funkcjonalizowanych penetrującym błony komórkowe peptydem gH625, wobec komórek ludzkich śródbłonka mikrowaskularnego HMEC-1. Głównym celem badań było porównanie wpływu wolnego paklitakselu i docetakselu oraz ich form liposomalnych na proliferację i przeżywalność komórek śródbłonka. Oceniono główne molekularne mechanizmy działania taksanów, takie jak: uszkodzenia DNA, rozkład cyklu komórkowego, zmiany potencjału mitochondrialnego, generowanie stresu oksydacyjnego (stężenie GSH) oraz indukcja apoptozy i autofagii. Dodatkowo określono rolę nanonośnika liposomalnego i peptydu gH625 w toksyczności liposomalnych form taksanów. Wykazano, że enkapsulacja paklitakselu i docetakselu w pegylowanym liposomie skoniugowanym z peptydem gH625 znacznie obniża toksyczność taksanów wobec mikrowaskularnych komórek linii HMEC-1 oraz opóźnia występowanie efektów toksycznych i zmniejsza ich natężenie. Nanonośnik liposomalny nie wykazywał właściwości cytotoksycznych, a jego funkcjonalizacja peptydem gH625 nie zwiększała cytotoksyczność nanonośnika liposomalnego oraz liposomalnych taksanów.
• Dostępność obiektu:
  Dostęp otwarty
• Prawa:
  Kamil Durka
• Data:
  2020.03.12;
  2020;
  2020.07.07
• Typ:
  PhD/Doctoral Dissertation
• Język:
  polski
• Format:
  application/pdf
• Temat i słowa kluczowe:
  paklitaksel;
  docetaksel;
  taksany;
  peptydy penetrujące błony komórkowe
• Identyfikator: http://hdl.handle.net/11089/31679
• Dostawca danych:
  Repozytorium Uniwersytetu Łódzkiego
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  poproś o pozwolenie
• Rodzaj zawartości:
  teksty