Opis

• Tytuł:
  Edmund Krzymuski's Jurisprudence
• Twórca:
  Kuźmicz, Karol
• Opis:
  The paper presents the influence of critical philosophy on Edmund Krzymuski’s legal and political views and opinions. Krzymuski (1851-1928) was one of the most eminent Polish lawyers living at the turn of the 19th and 20th century. Predominantly known as a criminal law jurist, he was initially involved in jurisprudence (philosophy of law), which he approached in the classical school spirit, and whose norms he followed till the end of his life. At the times of legal positivism dominance, Krzymuski was an ardent promoter of the law of nature. His references to Immanuel Kant’s criminal theory placed him among the few representatives of Polish Neo-Kantianism in jurisprudence. He also referred to Kant’s concept of law which reconciled individual freedom with other people’s freedom, and supported the social contract theory as an a priori idea of reason, and the idea of a state and its relations with citizens who must be treated in compliance with the moral dictate of absolute duty, i.e. as an aim in itself.;
  L’article est un essai de présenter un influence de la philosophie critique sur les opinions philosophiaues et juridiques d’Edmund Krzymuski (1851-1928), qui était l’un des plus grands juristes polonais de la fin du XIXe et du début du XXe siècles. Connu surtout comme pénaliste, il commança sa carrière scientifique de la philosophie de droit. Il la cultivait dans l’esprit de l’école classique, à qu’il restait fidèle Assi dans le domain du droit pénal jusqu’à la fin de sa vie. A l’époque de la domination du positivisme juridique, il était le partisant du droit naturel. Suivant la théorie juridique d’Immanuel Kant, il est devenu l’un des représentants, notamment peu-nombreux, du neokantisme dans la philosophie juridique polonaise. Krzymuski se référait à la notion du droit dans la version de Kant cherchant un accord entre la liberté de l’individumême avec la liberté d’autres personnes. Il accepta Assi la théorie du contra social de Kant comme une idée apriorique de la raison, ainsi que les concepts de Kant sur l’Etat et sur les relations entre l’Etat et le citoyen, selons lesquelles le citoyen devait être traité toujours selon l’impératif morale catégorique, à savoir comme un but en soi.;
  Wśród polskich filozofów prawa, których działalność naukowa objęła przełom XIX i XX wieku, doniosłą rolę grał Edmund Krzymuski (1851-1928). Pozostając przez całe swoje życie w kręgu inspiracji kantowskich, był – jak wiemy – nie tylko znanym karnistą, ale także wybitnym filozofem prawa, zwłaszcza prawa karnego. Można nawet powiedzieć, że swoją działalność naukową zapoczątkował i zakończył pracami z zakresu właśnie filozofii prawa, do której odwoływał się równie często przy tworzeniu dzieł, przede wszystkim z zakresu prawa karnego materialnego. W tym kontekście powyższe dyscypliny prawnicze od początku kariery naukowej E. Krzymuskiego stanowiły główny przedmiot jego zainteresowań, o których tak pisał jako młody uczony na przełomie 1874-1875 roku w swoim Curriculum vitae: „[...] Wyjechałem do Heidelbergu, aby zbliżywszy się do Rödera poznać bliżej kierunek Krausego w filozofii prawa. Jednocześnie pragnąłem sobie wyjaśnić stanowisko teorii poprawy w prawie karnym. Filozofia prawa bowiem i prawa karnego stanowiły już wtedy przedmiot moich specjalnych studiów”. Znany obecnie przede wszystkim jako wybitny dogmatyk prawa karnego wyrażał poglądy tzw. klasycznej szkoły prawa, opierającej się na założeniach niemieckich klasyków filozofii idealistycznej, głównie Immanuela Kanta i Georga F.W. Hegla. E. Krzymuski stanowi jednak pewnego rodzaju wyjątek, gdyż można go zaliczyć do tych polskich filozofów prawa inspirowanych kantowską filozofią, który był zdeklarowanym neokantystą. Jest to o tyle ważne, że świadomie odwoływał się do kantowskiej filozofii, której pozostał wierny do końca życia, z konsekwencją propagując jej główne założenia, zarówno w przedmiocie filozofii prawa, jak i ówczesnego prawa karnego. Nauka prawa na przełomie XIX i XX wieku od ustaleń tzw. szkoły klasycznej stopniowo już odchodziła, ustępując miejsca na rzecz nowocześniejszych rozwiązań prawno-karnych, wynikających z teorii naukowych nurtu socjologicznego i psychologicznego. Podobnie rzecz się miała z dominującymi do tej pory teoriami prawa natury, ustępującymi z kolei pola koncepcjom pozytywistycznym.
• Dostępność obiektu:
  Dostęp otwarty
• Prawa: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0
• Data:
  2007.12.28
• Type:
  info:eu-repo/semantics/article;
  info:eu-repo/semantics/publishedVersion
• Language:
  polski
• Source:
  Czasopismo Prawno-Historyczne; Vol. 59 No. 2 (2007); 269-288;
  Czasopismo Prawno-Historyczne; Tom 59 Nr 2 (2007); 269-288;
  2720-2186;
  0070-2471
• Format:
  application/pdf
• Publisher:
  Adam Mickiewicz University Poznan
• Relation: http://pressto.amu.edu.pl/index.php/cph/article/view/41776/35080
• Subject:
  filozofia prawa;
  Edmund Krzymuski;
  Immanuel Kant;
  Georg W. F. Hegel;
  rozwiązania prawno-karne;
  jurisprudence;
  legal and criminal solutions;
  philosophie de droit;
  solutions juridico-pénales
• Identifier: http://pressto.amu.edu.pl/index.php/cph/article/view/41776
• Data provider:
  Platforma Otwartych Czasopism Naukowych UAM
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  sprawdź warunki licencji
• Type:
  teksty