Opis

• Tytuł:
  Hymn of the Creator (Gen 1,1-2.4a) in the interpretation of the Book of Jubilees (Jub 2)
• Twórca:
  Parchem, Marek
• Opis:
  The Book of Jubilees was written in Hebrew around the middle of the second century B.C. This document has taken from the biblical creation story (Gen 1,1–2,4a) the arrangement into six days of work, after which comes the seventh day of rest. Like Genesis, Jubilees numbers the days and details what was made on each one. There are, however, some differences. For example, the creation of the angels on the first day (Jub 2,2) and the mention of the Garden of Eden (Jub 2,7). The Book of Jubilees highlights many of the themes. Firstly, the emphasis in Jubilees lies on God as creator and recipient of praise. God alone created the universe and all its parts. Secondly, the sun is ruler of times in the creation. The sun alone has calendrical duties, not the moon and stars. The sun, like the sabbath, is a great sign given by God. Thirdly, Israel’s election is built into creation story, as God rested at the end of 22 works, so Jacob (Israel) arose after 22 generations. Jacob (Israel) and the sabbath are blessed and holy. Israel was chosen to keep the sabbath.;
  Opis stworzenia świata znajdujący się w Księdze Jubileuszów (Jub 2) wzoruje się na heksaemeronie z Rdz 1,1–2,4a i stanowi jego interpretację mającą na celu wyeksponowanie kilku tematów, które są ważne dla autora Jub 2. Są nimi: stworzenie, szabat i wybranie Izraela. W obu kompozycjach ogólna struktura jest taka sama, a więc podział materiału według schematu sześciu dni stwórczej działalności Boga i siódmego dnia Jego odpoczynku. Jednakże w Jub 2 cały opis jest poprzedzony wstępem, gdzie jest mowa o tym, że relację o stworzeniu przekazuje Mojżeszowi na górze Synaj anioł w imieniu Boga (Jub 2,1), zaś sekcja poświęcona szabatowi jest znacznie dłuższa i zawiera o wiele więcej szczegółów niż w Rdz 2,2–3 (Jub 2,17–33). Autor Jub 2 włącza również materiał z Rdz 2, czego przykładem jest wzmianka o ogrodzie Eden (2,7) oraz nazywanie Boga „Panem” (np. 2,7.9.25). Obok licznych podobieństw i różnic, w Jub 2 pojawiają się dwa motywy zasługujące na szczególną uwagę, a których brak w Rdz 1,1–2,4a, mianowicie stworzenie aniołów w pierwszym dniu (Jub 2,2) i ogrodu Eden w trzecim dniu (Jub 2,7). Ze szczególnym naciskiem autor Jub 2 wyraża prawdę o Bogu jako jedynym Stwórcy wszystkiego, co wyrażają zawsze bezpośrednio do Niego odnoszone czasowniki, m.in. „stworzył”, „uczynił”, ustanowił”. W celu uniknięcia wszelkich dwuznaczności, autor Jub 2 unika wzmianek o tym, że ziemia wydaje rośliny (por. Rdz 1,12), wody istoty pływające (por. Rdz 1,20), a ziemia istoty żyjące na niej (por. Rdz 1,24). Zwieńczeniem całego dzieła stworzenia jest powołanie do istnienia człowieka – mężczyzny i kobiety. Według autora Jub 2 Bóg nie zasięga „rady” aniołów w sprawie stworzenia człowieka (por. Rdz 1,26), chociaż zostali oni stworzeni już w pierwszym dniu. Ich funkcją jest błogosławienie i wychwalanie Boga za wspaniałe dzieło stworzenia, jak również zachowywanie razem z Nim szabatu. Autor Jub 2 z niezwykłą emfazą uwypukla rolę i znaczenie słońca, od którego zależą wszystkie ustalenia kalendarzowe. Dominująca pozycja słońca została wyeksponowana poprzez całkowite odrzucenie księżyca w wyznaczaniu czasu. Tylko słońce – razem z szabatem – zostało nazwane „wielkim znakiem” (Jub 2,9).Całe opowiadanie o stworzeniu w Jub 2 służy wyeksponowaniu dwóch tematów, mianowicie szabatu i wybrania Izraela. Poprzez połącznie ich z dziełem stworzenia autor Jub 2 wyraża myśl, że zostały ustanowione przez Boga już od samego „początku”. Pomiędzy nimi istnieje łączność, którą autor wyraża za pomocą symboliki liczb: po dokonaniu 22 dzieł w czasie sześciu dni stworzenia Bóg odpoczął w dniu szabatu, zaś po 22 przywódcach nastał Jakub i jego poHymn o Bogu Stwórcy Rdz 1,1–2,4a) w interpretacji Księgi Jubileuszów (Jub 2) 149 tomstwo, które zachowuje szabat. Błogosławiony i święty jest zarówno szabat, jak i Izrael. Bóg wybrał Izraela spośród wszystkich narodów, aby ten zachowywał szabat, a dzięki temu, że Izrael zachowuje szabat, Bóg go uświęca i zapewnia mu swoje błogosławieństwo. Księga Jubileuszów jest świadectwem bardzo radykalnego przekonania charakterystycznego dla okresu Drugiej Świątyni, że zachowywanie szabatu jest podstawowym czynnikiem określającym tożsamość Izraela w relacji do Boga oraz powodem wybrania Izraela, czego rezultatem jest jego wyjątkowy status wśród wszystkich narodów (zob. Jub 2,21.31).
• Dostępność obiektu:
  Dostęp otwarty
• Prawa:
  Prawa autorskie (c) 2015 Biblica et Patristica Thoruniensia
• Data:
  2011.07.16
• Typ:
  info:eu-repo/semantics/article;
  info:eu-repo/semantics/publishedVersion
• Język:
  polski
• Źródło:
  Biblica et Patristica Thoruniensia; Vol. 4 (2011): Księga Rodzaju; 123-149;
  Biblica et Patristica Thoruniensia; Tom 4 (2011): Księga Rodzaju; 123-149;
  2450-7059;
  1689-5150
• Format:
  application/pdf
• Wydawca:
  Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
• Relacja: https://apcz.umk.pl/BPTh/article/view/BPTh.2011.006/6258
• Temat i słowa kluczowe:
  Genesis;
  creation story;
  God the Creator;
  Jubilees;
  interpretation of the creation story;
  creation of the angels;
  Israel’s election;
  the sabbath;
  Księga Rodzaju;
  historia stworzenia;
  Bóg – Stworzycie;
  Księga Jubileuszy;
  interpretacja historii stworzenia;
  stworzenie aniołów;
  wybranie Izraela;
  szabat
• Identyfikator: https://apcz.umk.pl/BPTh/article/view/BPTh.2011.006
• Dostawca danych:
  Akademicka Platforma Czasopism
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  poproś o pozwolenie
• Rodzaj zawartości:
  teksty