Opis

• Tytuł:
  THE NEW POETICS OF ITALIAN THEATRE ART IN POLAND: THE CASE OF GIORGIO STREHLER AND LUIGI PIRANDELLO (1958-1979)
• Twórca:
  Bronowski, Cezary
• Opis:
  The article deals with the new poetics of Italian theatre art in Poland, in the light of a stage project by Giorgio Strehler and his Milanese 'Piccolo Teatro', first realized in Warsaw in 1958, which focuses on the theatrical staging of a play by Carlo Goldoni entitled “Harlequin: The servant of two masters”. Strehler's realisation is based on direct dialogue between the actors and the audience, a dialogue centred on various fundamental problems of the genre, the autonomy of theatre art, human destiny and the search for the true meaning of life, hope and liberation. Strehlerian theatrical interpretation of Goldoni gave incentive to a renewed scenic conception, derived from Luigi Pirandello's comedies: Questa sera si improvvisa a soggetto and Giganti della montagna, werke staged in Poland at the Wybrzeże Theatrein Gdańsk (1961/1962), directed by Kazimierz Braun, in Poznań (1973), directed by Izabella Cywińska, and in Warsaw in 1979, directed by Andrzej Markowicz, and with an original set design. It is thus a new poetics of theatre that radically opposes the entertainment theatre of the early 20th century. In effect, the directors return to the concept of the commedia dell'arte as great poetic theatre, in which the actor becomes an artist, indeed an intellectual, wishing to illustrate the cathartic power of art, inappropriate to everyday life. The performances have ever since aroused interest among Polish audiences.  ;
  Il saggio affronta la nuova poetica dell’arte teatrale italiana in Polonia, alla luce del progetto scenico di Giorgio Strehler e del suo "Piccolo Teatro" milanese, realizzato per la prima volta a Varsavia nel 1958, che punta sulla messa in scena teatrale di una commedia di Carlo Goldoni dal titolo Arlecchino servitore di due padroni. La realizzazione di Strehler si basa su forme di dialogo diretto tra il palcoscenico e il pubblico, un dialogo incentrato su vari problemi fondamentali del genere, sull'autonomia dell'arte teatrale, sul destino umano e sulla ricerca del vero senso della vita, speranza e liberazione. L'interpretazione teatrale strehleriana di Goldoni, dà uno slancio alla rinnovata concezione scenica, derivata dalle commedie di Luigi Pirandello: Questa sera si improvvisa a soggetto e Giganti della montagna, che si incarna negli allestimenti scenici polacchi: a Danzica, al Teatro Wybrzeże (1961/1962), con la regia di Kazimierz Braun, a Poznań (1973) per la regia di Izabella Cywińska, e a Varsavia (1979), con la regia di Andrzej Markowicz. Si tratta dunque della nuova poetica del teatro che si oppone radicalmente al teatro d'intrattenimento di inizio del XX secolo. I registi polacchi tornano dunque al concetto della commedia dell'arte come grande teatro poetico, in cui l'attore diventa un artista, anzi un intellettuale, volendo illustrare il potere catartico dell'arte, inadeguato alla vita quotidiana. Così le rappresentazioni suscitavano interesse nel pubblico polacco.;
  Artykuł dotyczy nowej poetyki włoskiej sztuki teatralnej w Polsce, w świetle projektu scenicznego Giorgio Strehlera i jego mediolańskiego "Piccolo Teatro", zrealizowanego po raz pierwszy w Warszawie w 1958 roku, który koncentruje się na teatralnej inscenizacji sztuki Carlo Goldoniego zatytułowanej "Arlekin: Sługa dwóch panów". Realizacja Strehlera opiera się na bezpośrednim dialogu między aktorami a publicznością, dialogu skoncentrowanym na różnych podstawowych problemach gatunku, autonomii sztuki teatralnej, ludzkim przeznaczeniu i poszukiwaniu prawdziwego sensu życia, nadziei i wyzwolenia. Strehlerowska interpretacja teatralna Goldoniego dała bodziec do odnowionej koncepcji scenicznej, wywodzącej się z komedii Luigiego Pirandella: Questa sera si improvvisa a soggetto i Giganti della montagna, werke wystawionych w Polsce w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1961/1962) w reżyserii Kazimierza Brauna, w Poznaniu (1973) w reżyserii Izabelli Cywińskiej oraz w Warszawie w 1979 roku w reżyserii Andrzeja Markowicza i z oryginalną scenografią. Jest to zatem nowa poetyka teatru, która radykalnie przeciwstawia się teatrowi rozrywkowemu z początku XX wieku. W efekcie reżyserzy powracają do koncepcji commedii dell'arte jako wielkiego teatru poetyckiego, w którym aktor staje się artystą, wręcz intelektualistą, pragnącym zilustrować katartyczną moc sztuki, nieadekwatną do codziennego życia. Spektakle do dziś budzą zainteresowanie polskiej publiczności.
• Dostępność obiektu:
  Dostęp otwarty
• Prawa: https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0
• Data:
  2024.05.26
• Typ:
  info:eu-repo/semantics/article;
  info:eu-repo/semantics/publishedVersion
• Język:
  włoski
• Źródło:
  Studi Polacco-Italiani di Toruń; XIX (2023); 81-93;
  Studi polacco-italiani di Toruń; XIX (2023); 81-93;
  Toruńskie Studia Polsko-Włoskie; XIX (2023); 81-93;
  2391-7865;
  2083-1986
• Format:
  application/pdf
• Wydawca:
  Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
• Relacja: https://apcz.umk.pl/TSP-W/article/view/52660/38770
• Temat i słowa kluczowe:
  Strehler;
  theatre;
  commedia dell'arte;
  Poland;
  teatro;
  commedia dell’arte;
  Polonia;
  teatr;
  komedia dell'arte;
  Polska
• Identyfikator: https://apcz.umk.pl/TSP-W/article/view/52660
• Dostawca danych:
  Akademicka Platforma Czasopism
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  sprawdź warunki licencji
• Rodzaj zawartości:
  teksty