Opis

• Tytuł:
  „Teppiche sind aus Geschichten gewoben“. Problematisierungen generationalen Erzählens in NINO HARATISCHWILIS Das achte Leben (Für Brilka) und JETTE STECKELS Inszenierung am Thalia Theater Hamburg
• Twórca:
  Lempp, Felix
• Współtwórca:
  Universität Hamburg;
  felix.lempp@uni-hamburg.de
• Opis:
  In NINO HARATISCHWILIS Roman Das achte Leben (Für Brilka) versucht die Erzählerin Niza vergeblich, die sowjetische Geschichte Georgiens und die individuelle Geschichte ihrer Familie zwischen 1900 und 2006 aufeinander bezogen darzustellen. Der Aufsatz argumentiert, dass in den Defiziten des Erzählprogramms Nizas Widersprüche einer für den Generationenroman typischen Erzählpoetik produktiv gemacht werden, der es nicht gelingt, individuelle, familiäre und politische Geschichte zu einem sinnstiftenden Narrativ zu verbinden. Am Ende des Romans steht deshalb ein Medienwechsel von der literarischen Geschichtsdarstellung zu ihrer performativen Verkörperung im Tanz, in dem die theatrale Adaption des Romans, wie sie JETTE STECKEL 2017 am Thalia Theater Hamburg inszenierte, bereits angelegt ist.;
  In NINO HARATISCHWILI’S Das achte Leben (Für Brilka) the novel’s narrator, Niza, unsuccessfully attempts to relate Georgia’s Soviet history and her family’s history between 1900 and 2006. The paper argues that the deficits in Niza’s narrative programme are actually productive contradictions, which are typical of the narrative poetics of the generational novel, in that it does not succeed in synthesising the individual, familial and political histories into one meaningful narrative. The end of the novel therefore changes to a new medium: from the literary representation of history, to its performative embodiment in dance. This anticipates the theatrical adaptation of the novel by JETTE STECKEL at the Thalia Theater Hamburg in 2017.;
  W powieści NINO HARATISCHWILI Das achte Leben (Für Brilka) (Ósme życie – dla Brilki) narratorka Niza podejmuje nieudane próby przedstawienia radzieckiej historii Gruzji oraz związanej z nią indywidualnej historii swojej własnej rodziny w latach 1900-2006. Artykuł dostrzega w deficytach opowiadania Nizy sprzeczności. Wynikają one z wykorzystania poetyki narracyjnej, charakterystycznej dla powieści pokoleniowej, której nie udaje się powiązać ze sobą historii indywidualnej, rodzinnej i politycznej w jedno, mające wspólny sens opowiadanie. Koniec powieści posługuje się w związku z tym nowym medium: rezygnuje z literackiego opowiadania o historii i przechodzi do jej performatywnego ucieleśnienia w tańcu. Antycypuje ono adaptację teatralną, jaką była w 2017 r. inscenizacja JETTY STECKEL w Teatrze Thalia w Hamburgu.
• Dostępność obiektu:
  Dostęp otwarty
• Prawa: https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0
• Data:
  2021.02.10;
  2020.12.30
• Typ:
  Article
• Język:
  niemiecki
• Format:
  application/pdf
• Wydawca:
  Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
• Relacja:
  Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
• Temat i słowa kluczowe:
  NINO HARATISCHWILI;
  JETTE STECKEL;
  Generationenroman;
  theatrale Adaption;
  deutschssprachige Gegenwartsliteratur;
  deutschsprachiges Gegenwartstheater;
  Family Saga;
  Theatrical Adaptation;
  Contemporary German Literature;
  Contemporary German Theatre;
  powieść pokoleniowa;
  adaptacja teatralna;
  niemiecka literatura współczesna;
  niemiecki teatr współczesny
• Identyfikator:
  2196-8403;
  http://hdl.handle.net/11089/33390 ;
  10.18778/2196-8403.2020.05
• Dostawca danych:
  Repozytorium Uniwersytetu Łódzkiego
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  sprawdź warunki licencji
• Rodzaj zawartości:
  obrazy