Opis

• Tytuł:
  Nanonośniki różu bengalskiego w terapii fotodynamicznej raka podstawnokomórkowego skóry
• Twórca:
  Sztandera, Krzysztof
• Współtwórca:
  Uniwersytet Łódzki, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Katedra Biofizyki Ogólnej
• Opis:
  Terapia fotodynamiczna to alternatywna metoda leczenia m.in. nowotworów skóry, która w znaczący sposób ogranicza skutki uboczne dotychczas stosowanych technik. Podstawą jej działania jest jednoczesne zastosowanie fotouczulacza, źródła światła o odpowiedniej dla substancji fotouczulającej długości fali oraz tlenu cząsteczkowego. Naświetlony lek oddziałuje z tlenem cząsteczkowym produkując reaktywne formy tlenu, które powodują śmierć komórek. Jednym z najważniejszych czynników decydujących o powodzeniu terapii jest fotouczulacz, natomiast jego efekt terapeutyczny może być ograniczony przez niską rozpuszczalność i specyficzność leku czy niewystarczającą akumulację w obrębie guza. W związku z tym trwają szeroko zakrojone badania mające na celu opracowanie nośników fotouczulaczy. Do dzisiaj zsyntezowano wiele nanoukładów, z których dendrymery, dendrymersomy i polimersomy zasługują na uwagę. Głównym celem niniejszej pracy była charakterystyka czterech nanoukładów, różniących się budową oraz sposobem przenoszenia obiecującego fotouczulacza, jakim jest róż bengalski, a także ocena możliwości zastosowania tych nanoukładów w terapii fotodynamicznej. Badania w ramach niniejszej pracy podzielone były na cztery etapy. W każdym został przebadany inny nanoukład pod kątem: właściwości biofizycznych takich jak średnica hydrodynamiczna, potencjał zeta, właściwości spektralne, a także zdolność do tworzenia kompleksów lub enkapsulacji; ocena generacji tlenu singletowego, produkcji wewnątrzkomórkowych reaktywnych form tlenu, transportu dokomórkowego jak i fototoksyczności. Taka dogłębna analiza pozwoliła oszacować potencjał nanoukładów w terapii fotodynamicznej raka podstawnokomórkowego skóry. Przeprowadzone badania wykazały znaczący wpływ rodzaju oddziaływania różu bengalskiego z nanoukładem na jego potencjał fotodynamiczny. Dzięki temu porównaniu można stwierdzić, że najwydajniejszą formą przenoszenia tego fotouczulacza jest jego enkapsulacja, która powoduje znaczące zwiększenie generacji tlenu singletowego oraz transportu dokomórkowego, co z kolei prowadzi do poprawienia końcowego efektu fototoksycznego.;
  Projekt OPUS „Dendrymery fosforowe jako nośniki fotouczulaczy - badania in vivo”, 2017/25/B/NZ7/01304. COST Action CA17140 „Nano2Clinic Cancer Nanomedicine – from the bench to the bedside”.
• Dostępność obiektu:
  Dostęp otwarty
• Prawa: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0 ;
  Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Międzynarodowe
• Data:
  2022.09.15;
  2022
• Typ:
  PhD/Doctoral Dissertation
• Język:
  polski
• Format:
  application/pdf
• Temat i słowa kluczowe:
  terapia fotodynamiczna;
  róż bengalski;
  rak podstawnokomórkowy skóry;
  nanonośniki
• Identyfikator: http://hdl.handle.net/11089/43211
• Dostawca danych:
  Repozytorium Uniwersytetu Łódzkiego
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  poproś o pozwolenie
• Rodzaj zawartości:
  teksty