Opis

• Tytuł:
  IL BERRETTO A SONAGLI IN NEAPOLITAN TRANSLATION BY EDUARDO DE FILIPPO
• Twórca:
  Muscarà, Sarah Zappulla
• Opis:
  This article is devoted to various versions of the script of Il berretto a sonagli by Luigi Pirandello. The play was important also for another Italian playwriter, Eduardo de Filipppo, who at the request of the author, translated the play to the Neapolitan dialect and staged it in 1936 in Naples. De Filippo staged the play also the second time at the end of his life, in 1979 in Rome. The article analyses both versions of the play, i.e. the Sicilian script by Pirandello and its Neapolitan translation made by De Filippo. It is noticed that the most significant differences occurred in the semantic level.;
  In data 14 agosto 1916, da Roma, Luigi Pirandello comunicava all’amico e sodale Nino Martoglio di aver finito «la nuova commedia per Musco, quella in due atti, ’A birritta cu ’i ciànciani (Il berretto a sonagli)» e di volergliela leggere prima di spedirla all’attore che si trovava a Catania. Ricevuto il testo manoscritto per la messa in scena, Martoglio lo faceva subito ricopiare per Angelo Musco. Ma doveva trascorrere quasi un anno prima che ’A birritta cu ’i ciancianeddi fosse messa in scena al «Teatro Nazionale» di Roma, il 27 giugno 1917, dalla compagnia Musco. È significativo che nel fitto carteggio con Martoglio solo su questo suo lavoro Pirandello, di solito così essenziale, quasi secco nella corrispondenza, indugiasse in minuziose ed accurate indicazioni, preziose note di regia, interventi a distanza sul testo, sul filo della memoria (con il copione autografo ormai nelle mani di Martoglio), precisazioni di particolari, raccomandazioni all’attore circa lo spirito animatore e suggerimenti relativi all’azione parlata e alle mosse d’anima.;
  Niniejszy artykuł został poświęcony umówieniu różnych wersji scenariusza sztuki napisanej przez Luigiego Pirandella pt. Il berretto a sonagli, która poniekąd stanowiła kamień milowy w twórczości innego włoskiego dramaturga – Eduarda De Filippa. Ten ostatni, na prośbę autora, dokonał tłumaczenia sztuki na dialekt neapolitański i jej inscenizacji, która po raz pierwszy nastąpiła w 1936 r. w Neapolu, co spotkało się z ogromnym entuzjazmem tamtejszej prasy; po raz drugi De Filippo wystawił tę sztukę pod koniec swojego życia, w 1979 r. w Rzymie. W artykule autorka zestawia ze sobą obie wersje sztuki. Zwraca przy tym szczególną uwagę na różnice dzielące neapolitańskią wersję De Filippa od jej klasycznego sycylijskiego pierwowzoru autorstwa L. Pirandella.
• Dostępność obiektu:
  Dostęp otwarty
• Prawa:
  Prawa autorskie (c) 2016 Toruńskie Studia Polsko-Włoskie
• Data:
  2015.12.30
• Typ:
  info:eu-repo/semantics/article;
  info:eu-repo/semantics/publishedVersion
• Język:
  włoski
• Źródło:
  Studi Polacco-Italiani di Toruń; XI (2015); 135-146;
  Studi polacco-italiani di Toruń; XI (2015); 135-146;
  Toruńskie Studia Polsko-Włoskie; XI (2015); 135-146;
  2391-7865;
  2083-1986
• Format:
  application/pdf
• Wydawca:
  Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
• Relacja: https://apcz.umk.pl/TSP-W/article/view/TSP-W.2015.009/7531
• Temat i słowa kluczowe:
  Eduardo de Filipppo;
  Il berretto a sonagli;
  Pirandello;
  Neapol;
  dialekt neapolitański.;
  literaturoznawstwo;
  Eduardo De Filippo;
  Il Berretto;
  traduzione;
  Naples;
  Neapolitan dialect
• Identyfikator: https://apcz.umk.pl/TSP-W/article/view/TSP-W.2015.009
• Dostawca danych:
  Akademicka Platforma Czasopism
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  poproś o pozwolenie
• Rodzaj zawartości:
  teksty