Opis

• Tytuł:
  "An easy commerce of the old and the new": the symbolist roots of anti-rhetoric, mock-sentimentalism and uneasy romanticism in T. S. Eliot's poetry
• Twórca:
  Piechucka, Alicja
• Opis:
  Do największych osiągnięć T. S. Eliota należą bez wątpienia doktryna poezji bezosobowej oraz słynna koncepcja tradycji literackiej. Korzenie obu tych teorii można odnaleźć w praktyce poetyckiej i eseistyce symbolistów francuskich. Twórczość tych ostatnich stanowiła często gwałtowną reakcję na poezję (francuskiego romantyzmu. Jest to szczególnie widoczne w wierszach Tristana Corbiere'a, który w sposób bezpardonowy rozprawia się z dziedzictwem takich gigantów literatury francuskiej jak Victor Hugo i Alphonse de Lamarline. W utworach zaskakująco nowoczesnych i ocierających się o intertekstualność symbolista wyśmiewa poezję romantyczną, którą postrzega jako nazbyt emocjonalną, sentymentalną i płaczliwą. Polemizując z Hugo i Lamartinem Corbićre postuluje odejście od romantycznych klisz w kierunku „nowej” poezji, wolnej od patosu, wielosłowia, retorycznych obciążeń i utartych konwencji poetyckich. Zbliża się tym samym do Eliotowskiej koncepcji poezji chłodnej, precyzyjnej i pełnej rezerwy, w której i o której należy mówić językiem oszczędnym, niemal naukowym. W tej poezji, która broni się przed pompatycznością i bezpośrednim wyrażaniem uczuć, osobowość autora staje się niemal niewidzialna. Również Eliotowska koncepcja tradycji, zawarta w słynnym eseju „Tradycja i talent indywidualny" jest pokrewna sposobowi, w jaki o dziedzictwie literackim i artystycznym myślą Baudelaire, Corbiere i Rimbaud. Jest to tradycja rozumiana nie jako nieruchomy monolit, lecz raczej jako ponadczasowe, organiczne kontinuum, ulegające nieustannym zmianom i przekształceniom, w którym przeszłość i teraźniejszość oddziałują na siebie nawzajem w skomplikowanym systemie korelacji, analogii i opozycji. Złożoność tak definiowanego pojęcia tradycji powoduje, że również stosunek Eliota do romantyzmu naznaczony jest ambiwalencją. Z jednej strony formalny aspekt jego obiektywnej, bezosobowej i często ironicznej poezji sprawia, że zasługuje ona na miano antyromantycznej. Z drugiej jednak strony poezja Eliota - szczególnie ta późniejsza - z jej kluczowymi postułatami powrotu do natury, transcendencji i poszukiwania Absolutu grawituje, podobnie zresztą jak twórczość symbolistów, w kierunku ontologii i aksjologii właściwych tradycji romantycznej.
• Dostępność obiektu:
  Dostęp otwarty
• Data:
  2022.12.08;
  2009
• Typ:
  Article
• Język:
  angielski
• Format:
  application/pdf
• Wydawca:
  Łódzkie Towarzystwo Naukowe
• Relacja:
  Zagadnienia Rodzajów Literackich;1-2;
  52
• Temat i słowa kluczowe:
  T. S. Eliot;
  intertextuality;
  mock-sentimentalism;
  anti-rhetoric;
  romanticism
• Identyfikator:
  0084-4446;
  http://hdl.handle.net/11089/44526 ;
  2451-0335
• Dostawca danych:
  Repozytorium Uniwersytetu Łódzkiego
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  poproś o pozwolenie
• Rodzaj zawartości:
  obrazy