Opis

• Tytuł:
  Торговые и культурные отношения Великого Новгорода с Кенигсбергом и другими прусскими городами в XIV–XV веках, в свете новгородских грамот на бересте
• Twórca:
  Brzozowska, Zofia Aleksandra
• Współtwórca:
  Uniwersytet Łódzki
• Opis:
  Wieki XIV i XV to okres prawdziwego rozkwitu stosunków handlowych i kulturalnych Nowogrodu Wielkiego z Królewcem i innymi miastami na terytorium Prus, będącego konsekwencją uformowania się już pod koniec XIII stule-cia trwałych związków republiki św. Zofii z centralną i zachodnią Europą. W literaturze przedmiotu można się spotkać z opinią, iż miasta znajdujące się na obszarze Państwa Zakonu Krzyżackiego zajmowały – tak ze względu na swe położe-nie, jak i przynależność do Hanzy – ważne miejsce w handlu Nowogrodu Wielkiego. Również Królewiec, nie znajdujący się w tym okresie na głównym szlaku handlowym, odgrywał w nim niebagatelną rolę. Z jednej strony był – podobnie jak Nowogród – miastem hanzeatyckim, z drugiej – znajdując się pod władaniem Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego (także utrzymującego kontakty z Hanzą) mógł pełnić funkcję ośrodka handlowego i siedziby jednego z tzw. Grosschäfferei – organu administracyjnego odpowiedzialnego za handel. W badaniach nad relacjami nowogrodzko-pruskimi wykorzystuje się zazwyczaj źródła proweniencji niemiec-kiej, zapominając jednocześnie, że do naszych czasów zachowała się ogromna liczba ruskich gramot, spisanych na korze brzozowej, zawierających wiele informacji, cennych zwłaszcza dla historyka zajmującego się zagadnieniem stosunków handlowych i kulturalnych Nowogrodu Wielkiego z Zachodem w XIV–XV w. Można w nich również odnaleźć ślady kontaktów republiki św. Zofii z Królewcem. Dla przykładu w tekście gramoty nr 125, odnalezionej podczas wykopalisk z 1954 r., znajduje się termin зендень do złudzenia przypominający występujące w dokumen-tach urzędników z Królewca, słowo zendeling. Znawcy przedmiotu są w zasadzie zgodni co do tego, że pod okre-śleniem tym należy rozumieć pewien gatunek materiału bawełnianego, przywożonego do Nowogrodu z Buchary i następnie eksportowanego do Prus. Co więcej, gramoty nowogrodzkie wspominają również o niemieckich towa-rach, znajdujących się w Nowogrodzie Wielkim: „niemieckiej szubie” (nr 500), „niemieckiej soli” (nr 282). Zawie-rają także informacje o codziennych kontaktach mieszkańców republiki nowogrodzkiej z przebywającymi na jej terytorium „Niemcami” (wspólny termin, występujący w gramotach na oznaczenie kupców hanzeatyckich, przed-stawicieli Państwa Zakonu Krzyżackiego, a nawet Szwedów), np. nr 25. Najciekawsze z nich wydają się jednak te, które mogą stanowić dowód częściowego przenikania do kultury Rusi Nowogrodzkiej elementów cywilizacji zachodniej, jak np. gramota nr 488, zawierająca fragmenty liturgii obrządku rzymskokatolickiego, spisane – rzecz jasna – po łacinie.
• Dostępność obiektu:
  Dostęp otwarty
• Prawa:
  Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska;
  http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl
• Data:
  2014.07.17;
  2009
• Typ:
  Book chapter
• Format:
  application/pdf
• Wydawca:
  Piktor
• Relacja:
  Vade Nobiscum;II
• Temat i słowa kluczowe:
  Nowogród;
  Kultura;
  Handel;
  Ruś
• Identyfikator:
  978-83-60604-51-9;
  http://hdl.handle.net/11089/5187
• Dostawca danych:
  Repozytorium Uniwersytetu Łódzkiego
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  sprawdź warunki licencji
• Rodzaj zawartości:
  teksty