Opis

• Tytuł:
  The Typology of Women in the Vita S. Hilarionis of St. Jerome
• Twórca:
  Degórski, Bazyli
• Opis:
  In the historical monastic literature, the presence of the feminine figure is sparse and few. In itself the presence of women must be exorcised, at least if we do not treat sinners to be converted or of pious ones who ask for grace and miracles. The figure of the sister of the ascetic is the most common, following the model of the Vita S. Antonii, written by St. Athanasius of Alexandria. In the Via S. Hilarionis one meets a more mature Saint Jerome in the relationship with the female world. The monk of Bethlehem is no longer the young convert who sees the woman as a danger. He is surrounded by many disciples and learned collaborators. The prevailing and most positive figure is that of the mother. The first miracle of Hilarion grants fruitfulness to a barren woman, who appeals to him on accounting the divine motherhood of her sex, because she has generated the Saviour of the world. This reference is a clear reference to the redemption of Eve in Mary. If Aristaenete is a religious and spiritual model of a mother and a Christian woman, it is nevertheless the anonymous mothers who, in everyday life, carry out the most precious task in the Church for the faith and in a people for culture: to preserve and pass on the “memory” in their children, forming future generations. In this sense, the mother is also the mother of a people and of faith. Finally, there is a hint to the typology of the woman as “wife of”, but also in this case, concerning other pagans, the value is positive. A miraculous blind woman and an exorcised consecrated virgin find instead a negative tint due to lack or lukewarmness of faith in one and authentic fidelity to her vocation in the other. St. Jerome seems to warn that it is not miracles or vows that guarantee holiness, nor the appearance of a “evangelical” state of life, but the quality of his being in Christ and of Christ. Finally, there is the typology of the woman friend thanks to the high degree of charity and piety. In the Vita S. Hilarionis is the matron Constance the emblem of a figure of an intimate woman friend, who will succeed in the Middle Ages.;
  Typologia kobiety w Vita S. Hilarionis św. HieronimaW starożytnym piśmiennictwie monastycznym postaci kobiece pojawiają się raczej rzadko i to w sposób ściśle zamierzony przez autorów. Z zasady obecność kobiety nie jest tu miłe widziana, chyba że mamy do czynienia z jakąś grzesznicą, którą należy nawrócić na drogę cnoty, względnie z niewiastami pobożnymi, które proszą mnicha o cud lub zachęcają do bogobojności. Typem jest tu figura siostry ascety, zgodnie z wzorcem podanym przez św. Atanazego w Vita S. Antonii. Wzorzec ten wykorzystuje św. Hieronim w swoim pierwszym, młodzieńczym dziele – Vita S. Pauli Monachi Thebaei, gdzie kobietę widzi jako zagrożenie dla cnoty. Późniejsza natomiast Vita S. Hilarionis prezentuje bardziej dojrzałe spojrzenie na kobietę. Hieronim, gdy to pisze, nie jest już początkującym mnichem, który boi się kobiety. Przeciwnie, otaczają go wykształcone uczennice i współpracownice, co ma wpływ na jego dzieło. W Vita S. Hilarionis pozytywną postacią kobiecą jest z zasady matka. Pierwszy cud Hilariona polega na obdarzeniu macierzyństwem niepłodnej niewiasty, która, aby go uzyskać, odwołuje się do Bożego macierzyństwa Maryi. Mamy tu do czynienia z wyraźnym odniesieniem do naprawienia grzechu Ewy przez Maryję. Inna postać – Aristaenete – jest duchowym wzorem matki i kobiety chrześcijańskiej. Jednak jeszcze ważniejszą rolę w życiu codziennym Kościoła przypisuje Hieronim anonimowym matkom przekazującym dzieciom i przyszłym pokoleniom magnalia Dei, których doświadczyły lub o których słyszały. Tak rozumiana matka jest w pewnym sensie matką narodu i jego wiary. Oprócz obrazu matki w Hieronimowym dziele jest też mowa o żonach występujących tam postaci męskich, które, nawet jeśli są pogankami, odznaczają się pozytywnymi cechami. Hieronim jest jednak realistą i przedstawia także negatywne postaci kobiece: kobietę uzdrowioną cudownie ze ślepoty, która bardziej ufała lekarzom niż Bogu, oraz dziewicę konsekrowaną, która zdradziła Boskiego Oblubieńca i musiała być egzorcyzmowana. Hieronim zdaje się w ten sposób pouczać, że świętość nie opiera się na cudach, czy na obietnicach składanych Bogu, ale na osobistej zażyłości z Chrystusem. Ukoronowaniem typologii kobiety przedstawionej przez św. Hieronima jest niewiasta-przyjaciółka mnicha odznaczająca się najwyższym stopniem chrześcijańskiej miłości i pobożności. W Vita S. Hilarionis uosabia ją Konstancja – symbol zaufanej przyjaciółki, tak znamienny dla literatury średniowiecznej.
• Dostępność obiektu:
  Dostęp otwarty
• Prawa:
  Prawa autorskie (c) 2020 Biblica et Patristica Thoruniensia
• Data:
  2020.02.21
• Typ:
  info:eu-repo/semantics/article;
  info:eu-repo/semantics/publishedVersion
• Język:
  włoski
• Źródło:
  Biblica et Patristica Thoruniensia; Vol. 13 No. 1 (2020); 9-23;
  Biblica et Patristica Thoruniensia; Tom 13 Nr 1 (2020); 9-23;
  2450-7059;
  1689-5150
• Format:
  application/pdf
• Wydawca:
  Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
• Relacja: https://apcz.umk.pl/BPTh/article/view/BPTh.2020.001/25037
• Temat i słowa kluczowe:
  Saint Jerome;
  Monasticism;
  Saint Paul of Thebes;
  Woman;
  san Girolamo;
  monachesimo;
  san Paolo di Tebe;
  donna;
  św. Hieronim;
  monastycyzm;
  św. Paweł z Teb;
  kobieta
• Identyfikator: https://apcz.umk.pl/BPTh/article/view/BPTh.2020.001
• Dostawca danych:
  Akademicka Platforma Czasopism
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  poproś o pozwolenie
• Rodzaj zawartości:
  teksty