Opis

• Title:
  Measures Preventing Evasion of Criminal Prosecution in Roman Law during Principate
• Creator:
  Amielańczyk, Krzysztof
• Description:
  Ancient Romans developed quite an effective and cohesive system of measures guaranteeing the imminence and certainty of retribution for crime, whose aim was to satisfy the public sense of justice and to ensure that punishment be not only severe, but also unavoidable. Measures used to guarantee commencement of criminal proceedings and to prevent offenders from escaping criminal prosecution included an arrest warrant and a pledge on property. Roman emperors were also very strict when it came to suicides committed to evade punishment. In such cases the accused suicides were always found guilty posthumously, and a sentence of forfeiture of his/her property followed. An escape of a suspect from custody was treated as an independent offence against the system of administration of justice and the runners away were usually sentenced to death. Prison guards responsible for the escape were also severely punished, and when found grossly negligent, they could be sentenced to capital punishment. However, in the event of an attempt to avoid a punishment already administered and implemented (e.g. return from banishment or attempted escape from a guarded public works site) the original punishment was merely increased, being replaced with a more severe one available in the punishments catalogue.;
  Les Romains ont crée le système développé et cohérent des mesures garantissantes la réalisation du postulat de l’inévitabilité de la répression pénale. C’est ainsi la peine pouvait satisfaire un sentiment social de la justice non seulement par son sévérité, mais aussi parce qu'elle était inévitable. Aux mesures dont le but consistait à la réaction contre les essais de l’évitement de la responsabilité pénale appartenaient tout à bord les différentes genres du mandat d’arrêt, la lettre d’arrestation et la caution pécuniaire. Ces mesures étaient destinées à faire l’obstacle à la faite du criminel et à garantir le déroulement normal du procès. Outre, les empereurs ont réagi décisivement contre les nombreux essais de l’évitement de la responsabilité par les sucides des accusés. Si l’intention qui avait conduit l’accusé à se mettre à mort restait en liaison à l’état de son accusation, malgré sa mort il serait toujours reconnu coupable et ses biens seraient confisqués. La fuite de la maison d’arrestation était considerée comme un délit spécial contre l’administration de la justice. Les fugitifs furent punis à la peine de mort. Les gardiens responsable de la libération illégale du prisonnier et de sa fuite furent punis très sévèrement, y compris par la peine de mort, dans les cas de leur faute plus grande. En cas de l’évitement de la peine mise en exécution et liée à la garde du criminel, à savoir la fuite de ce dernier du lieu de bannissement ou du lieu des travaux publics, on lui faisait augmenter seulement la peine primitivement prononcée en ayant pris en considération les peines plus sévères prévues dans le catalogue officiel des mesures pénales.;
  Tak jak współcześnie, również w społeczeństwie rzymskim nie do zaakceptowania była sytuacja, aby sprawca przestępstwa pozostał bezkarny. Postulat zapewnienia nieuchronności represji karnej zgłaszali najwybitniejsi z jurystów rzymskich epoki pryncypatu, chociaż czynili to akurat na gruncie odpowiedzialności deliktowej: 9,2, 51,2 (Iulianus, libro octogensimo sexto digestorum): ...cum neque impunita maleficia esse oporteat. 5, 1, 18, 1 (Ulpianus, libro vicesimo tertio ad edictum): ...exspectatur impunita sint maleficia. Wymierzana kara mogła zaspokajać społeczne poczucie sprawiedliwości nie tylko dlatego, że była surowa, ale także, a może przede wszystkim dlatego, że była nieuchronna. W niniejszym opracowaniu mowa będzie o praktyce unikania odpowiedzialności przez sprawców przestępstw oraz środkach reakcji rzymskiego prawa karnego na tę praktykę. Kilka poczynionych tu uwag ma zilustrować tezę, że wprawdzie co do zasady rzymskie prawo karne nie tolerowało unikania odpowiedzialności karnej, wyrażając postulat nieuchronności represji karnej, to jednak nie brakuje także dowodów na istnienie odstępstw od tej reguły.
• Object availability:
  Dostęp otwarty
• Rights: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0
• Date:
  2007.12.28
• Type:
  info:eu-repo/semantics/article;
  info:eu-repo/semantics/publishedVersion
• Language:
  polski
• Source:
  Czasopismo Prawno-Historyczne; Vol. 59 No. 2 (2007); 45-68;
  Czasopismo Prawno-Historyczne; Tom 59 Nr 2 (2007); 45-68;
  2720-2186;
  0070-2471
• Format:
  application/pdf
• Publisher:
  Adam Mickiewicz University Poznan
• Relation: http://pressto.amu.edu.pl/index.php/cph/article/view/41709/35019
• Subject:
  prawo rzymskie;
  odpowiedzialność karna;
  nieuchronność kary;
  criminal liability;
  inevitability of punishment;
  Roman law;
  droit romain;
  responsabilité pénale;
  inéluctabilité de la peine
• Identifier: http://pressto.amu.edu.pl/index.php/cph/article/view/41709
• Data provider:
  Platforma Otwartych Czasopism Naukowych UAM
• Can I use it?:
  sprawdź warunki licencji
• Type:
  teksty