Opis

• Tytuł:
  Hesychasm in Rus’. Influences, Idea, Figures
• Twórca:
  Kroczak, Justyna
• Opis:
  Hesychasm has been one of the most important spiritual tendencies in Byzantine monasticism. It turned out to deeply influence spiritual and philosophic development of medieval Rus'. Russian researcher Sergey Khoruji says even that hesychasm found its second homeland in Rus'. Rus' is very often considered as "Byzantium after Byzantium", but this concept is hardy unequivocally true. We can point out many "channels of influence" of Byzantium on Rus', but the most important is religion: hesychastic mysticism. Hesychastic tradition had existed in Russia since XIV century and is integral part of development of Russian philosophy.;
  Hezychazm to jedna z najważniejszych tendencji duchowych w monastycyzmie bizantyjskim. Okazała się ona na tyle silna, że wywarła ogromny wpływ na rozwój duchowości na Rusi. Rosyjski badacz Sergiusz Choruży pisze nawet, że hezychazm odnalazł tam swą drugą ojczyznę. Ruś często określa się mianem „Bizancjum po Bizancjum”, ale prawdziwość tego stwierdzenia nie jest jednoznaczna, istnieją opinie od skrajnie negatywnych (Gustaw Szpet, Georgij Fiedotow) po skrajnie pozytywne (Georgij Fłorowski, Paweł Florenski). Nie ulega mimo to wątpliwości, że istniały „kanały wpływu” jak np. sztuka ikonograficzna czy monastycyzm z jego mistyką hezychastyczną, dzięki którym Ruś przyswajała zdobycze życia duchowego Bizancjum. Wspomniane oddziaływanie umożliwiły tzw. pierwszy i drugi wpływ bułgarski (południowosłowiański). Ruskie odrodzenie hezychazmu przypada na XVIII w. wraz z działalnością mnicha Paisjusza Wieliczkowskiego (1722–1794) i pojawienia się tłumaczenia Filokalii na język staro-cerkiewno-słowiański. Z wydarzeniem tym związane są rozwój i wzrost popularności tzw. modlitwy umysłu, która pomaga w osiągnięciu stanu hezychii. Hezychazm znany był jednak na Rusi dużo wcześniej już w Zborniku Swiatosława z 1073 r. wspomina się o dziełach takich klasyków hezychazmu jak Jan Klimak. Dzieła Sergiusza z Radoneża (1314–1392) i Niła Sorskiego (1433–1508) również świadczą o ich hezychastycznych inspiracjach. Nowożytną odsłoną hezychazmu będzie z jednej strony fenomen rosyjskiego starczestwa, a z drugiej spór o imię Boże tj. imiesławie i antropologia synergijna Sergiusza Chorużego
• Dostępność obiektu:
  Dostęp otwarty
• Prawa:
  Prawa autorskie (c) 2017 Teologia i Człowiek
• Data:
  2017.03.10
• Typ:
  info:eu-repo/semantics/article;
  info:eu-repo/semantics/publishedVersion
• Język:
  polski
• Źródło:
  Teologia i Człowiek; Tom 36 Nr 4 (2016); 51-72;
  Theology and Man; Vol. 36 No. 4 (2016); 51-72;
  2391-7598;
  1731-5638
• Format:
  application/pdf
• Wydawca:
  Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
• Relacja: https://apcz.umk.pl/TiCz/article/view/TiCz.2016.043/11898
• Temat i słowa kluczowe:
  hezychazm;
  Bizancjum;
  Ruś;
  Sergiusz Choruży;
  rosyjska filozofia religijna;
  hesychasm;
  Byzantium;
  Rus’;
  Sergey Khoruji;
  Russian religious philosophy
• Identyfikator: https://apcz.umk.pl/TiCz/article/view/TiCz.2016.043
• Dostawca danych:
  Akademicka Platforma Czasopism
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  poproś o pozwolenie
• Rodzaj zawartości:
  teksty