Description

• Title:
  Dilip Kumar: An Auteur Actor
• Creator:
  Rehman, Sharaf
• Contributor:
  University of Texas Rio Grande Valley, US; University of Lodz, Poland;
  redakcja.psj@gmail.com
• Description:
  Dilip Kumar has been praised for his sublime dialog delivery, for his restrained gestures, and for his measured and controlled underplay of emotions in tragic stories as well as in light-hearted comedies. His debut in 1944 with Jwar Bhata (Ebb and Tide) met with less-than-flattering reviews. So did the next three films until his 1948 film, Jugnu (Firefly), which brought him recognition and success. Unlike his contemporaries such as Raj Kapoor and Dev Anand, who propelled their careers by launching their own production companies, Dilip Kumar relied on his talent, his unique approach to characterization, and his immersion in the projects he undertook. In the course of his career that spanned six decades, Kumar made only 62 films. However, his work is a textbook for other actors that followed. Not only did he bring respectability to a profession that had been shunned by the upper classes in India as a profession for “pimps and prostitutes,” but he also elevated film-acting and filmmaking to an academic discipline, making him worthy of the title ‘Professor Emeritus of Acting’. Rooted in the theoretical framework of Howard S. Becker’s work on the “production of culture” and “doing things together,” this paper discusses Kumar’s approach to acting, character development, and the level of his involvement and commitment to each of his projects. The author of this article argues that more than the creative control as a producer or a director, it is the artistic involvement and commitment of the main actors that shape great works of art in cinema. Dilip Kumar demonstrated it repeatedly.;
  Dilip Kumar był chwalony za wysublimowane prowadzenie dialogów, opanowaną gestykulację oraz za wyważone i kontrolowane wyrażanie emocji zarówno w opowieściach tragicznych, jak też w beztroskich komediach. Jego debiut w 1944 w Jwar Bhata (Odpływy i przypływy) spotkał się z niezbyt pochlebnymi recenzjami. Podobnie było z kolejnymi trzema filmami, aż do filmu Jugnu (Świetlik) z 1948 roku, który przyniósł mu uznanie i sukces. W przeciwieństwie do swoich rówieśników, jak Raj Kapoor iDev Anand, którzy napędzali kariery, uruchamiając własne firmy produkcyjne, Dilip Kumar polegał na swoim talencie, unikalnym podejściu do charakteryzacji i zaangażowaniu w projekty, których się podjął. W ciągu swojej sześćdziesięcioletniej kariery Kumar nakręcił tylko 62 filmy. Jednak jego praca jest podręcznikowa dla młodszych aktorów. Nie tylko przyniósł szacunek zawodowi aktora, traktowanemu przez indyjskie klasy wyższe jako zawód „alfonsów i prostytutek”, ale także podniósł aktorstwo filmowe i filmowanie do dyscypliny akademickiej, co uczyniło Kumara godnym tytułu emerytowanego profesora aktorstwa. Artykuł ten, zakorzeniony w ramach teoretycznych pracy Howarda S. Beckera nad „produkcją kultury” i „robieniem rzeczy razem”, omawia podejście Kumara do aktorstwa i rozwoju postaci oraz poziom jego zaangażowania w każdy ze swoich projektów. Autor tego artykułu przekonuje, że to artystyczne zaangażowanie i poświęcenie głównych aktorów kształtują wielkie dzieła sztuki w kinie bardziej niż kontrola twórcza producenta czy reżysera. Dilip Kumar wielokrotnie to zademonstrował.
• Object availability:
  free access
• Rights: https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0
• Date:
  2021.11.05;
  2021.08.31
• Type:
  Article
• Language:
  English
• Format:
  application/pdf
• Publisher:
  Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
• Relation:
  Przegląd Socjologii Jakościowej;3;
  17
• Subject:
  Howard Becker;
  Dilip Kumar;
  Film Studies;
  Art and Culture;
  Sociology of Work;
  Film and Culture;
  film studies;
  sztuka i kultura;
  socjologia pracy;
  film i kultura
• Identifier: http://hdl.handle.net/11089/39676 ;
  1733-8069;
  10.18778/1733-8069.17.3.12
• Data provider:
  Repozytorium Uniwersytetu Łódzkiego
• Can I use it?:
  check license
• Type:
  image