Description

• Title:
  Incitement for crimes penalised only as intended
• Creator:
  Hołubowski, Aleksander
• Description:
   Although “culpa theory” imposed by Lawmaker in current Criminal Code differs from approach seen in CC from 1969, changes that should be a logical consequence of the change was ommited. Currently, literally meaning of art. 18 § 2 CC leads to conclusion that person inducing another to commit a prohibited act should be released from liability, if person who commited was without intent, and prohibited act is prohibited only as intended. This conclusion cannot be accepted due to the base of prohibiting the instigating crime. It stands against legal system values as well. There are few possible solutions. First, considering ‘prohibited act’ in subjective manner. Second, by the way of logic, consider ‘prohibited act’ as an act limited only to objective characteristics (which stands against art. 115 CC). Third, lack of intention on the side of main perpetrator, can be, by the art. 21 CC, used only as circumstance that can release only him from liability. In other words, lack of intention on the side of person who commited the crime is unimportant when considering liability of person who induced. No matter which of the above mentioned possibilities will be choosen, on the ground of the current CC it is impossible to classify liability of instigator without mistake.;
  Wprowadzając w K.k. z 1997 r. czystą normatywną teorię winy, ustawodawca pominął zmiany w tekście K.k (względem wersji z 1969 r.), które powinny być logicznym następstwem powyższego. W związku z tym, literalna wykładnia art. 18 § 2 K. k prowadzi do wniosku, że podżegaczem nie może być osoba, która nakłania do popełnienia typu czynu, gdy jest on karalny wyłącznie jako typ umyślny, a sprawca bezpośredni nie wykazuje się umyślnością w stosunku do wszystkich jego znamion. Stoi to w sprzeczności z uzasadnieniem karalności podżegania oraz z aksjologią obecnego systemu prawnego. W związku z powyższym pojawia się kilka rozwiązań. Można m.in. rozpatrywać znamię czynu zabronionego z art. 18 § 2 K. k subiektywnie, a nie obiektywnie. Możliwe jest też, w drodze logicznej eliminacji, ograniczenie „czynu zabronionego” jedynie do znamion przedmiotowych (co stoi w sprzeczności z art. 115 K. k). Kolejnym rozwiązaniem jest przyjęcie, że brak umyślności po stronie sprawcy bezpośredniego to „okoliczność osobista” w rozumieniu art. 21 K. k i nie może wpływać na brak karalności podżegacza. Bez względu na przyjętą koncepcję, która uzasadnia karalność osoby nakłaniającej do nieumyślnego popełnienia czynu penalizowanego jako umyślny, na gruncie obecnie obowiązującej Ustawy brak jest możliwości bezbłędnej kwalifikacji (rozumianej jako czynność techniczna zapisu przepisów) prawnej takiego podżegania.
• Object availability:
  free access
• Rights:
  Prawa autorskie (c) 2016 Studia Iuridica Toruniensia
• Date:
  2016.02.26
• Type:
  info:eu-repo/semantics/article;
  info:eu-repo/semantics/publishedVersion
• Language:
  Polish
• Source:
  Studia Iuridica Toruniensia; Tom 17 (2015): Tom XVII; 93-106;
  Studia Iuridica Toruniensia; Vol. 17 (2015): Tom XVII; 93-106;
  2391-7873;
  1689-5258
• Format:
  application/pdf
• Publisher:
  Uniwersytet Mikołaja Kopenika w Toruniu
• Relation: https://apcz.umk.pl/SIT/article/view/SIT.2015.019/7829
• Subject:
  podżeganie;
  przestępstwa nieumyślne;
  przestępstwa umyślne;
  formy niesprawcze;
  incitement’ unintended crimes;
  intended crimes
• Identifier: https://apcz.umk.pl/SIT/article/view/SIT.2015.019
• Data provider:
  Akademicka Platforma Czasopism
• Can I use it?:
  seek permission
• Type:
  text