Description

• Tytuł:
  Dolley Payne Todd Madison w Waszyngtonie (1801–1817, 1837–1849)
• Twórca:
  Clontz, Karolina Anna
• Współtwórca:
  Ijamsville, Md;
  karol.clontz@gmail.com
• Opis:
  From a Quacker girl to the best-known woman in the United States. Dolley Payne Madison’s life is truly remarkable. Especially interesting is her time in Washington D.C., the city built to be a symbol of American federalism. She lived there all together for a total of 26 years. In 1801 her husband, James Madison, became the secretary of state in the administration of Thomas Jefferson. Consequently, the whole Madison family moved to the new seat of government. During that time the federal city looked more like a swampy village than a nation’s capital. There were only a few households, boarding houses and unfinished federal buildings. The city turned out to be perfect for Dolley. The social scene almost didn’t exist and had to be established. That gave her a blank slate which she quickly filled up. Due to the president being a widower Dolley was asked to serve as a hostess during one of official dinners. She impressed Jefferson so much with the way she entertained guests that soon she became the official hostess of the President’s House. That gave her a unique position in Washington society and she had a perfect personality for the role. She was kind, warm and she made everybody feel comfortable. This position put her often in the middle of political events and diplomatic confrontations as was with the Merry Affair and gave her an opportunity to meet the greatest people of their times such as painter Gilbert Stuart, naturalist and explorer Alexander von Humboldt or explorers Meriwether Lewis and William Clark. Apart from her role in the President’s House she held her own drawing rooms which became the most popular events in the young society. After her husband’s inauguration in 1809 Dolley took over the reign over federal city with all the consequences. Now, she could give her own personal touch to the rules of protocols. She continued with her drawing rooms and state dinners adding “dove parties” to the scene. She celebrated the wedding of her sister, Lucy, the first one ever to take place in the President’s House. She was elegant in her attire and behavior but also very approachable. Every inch a queen. Madison’s second term was shadowed by war of 1812 which led to the most known picture of Dolley running from the President’s House with the portrait of George Washington in her arms. Since then several accounts appeared renouncing her story. Nevertheless, until her death she claimed her role in the event. British forces burned down most of the city. The picture was terrifying. Dolley quickly resumed her drawing rooms to give her fellow residents a feeling of unity. She also engaged in a charity co-founding the first orphanage in the city. After her husband’s retirement the family moved to Montpelier. The second time she resided in Washington took place after James Madison’s death. This time she came to the federal city in a new role as a Washington icon. No event could take place without her attendance. She visited the Capitol to listen to debates. She took part in president’s inauguration, official balls and state dinners. She was the first to send a private message through telegraph. She was well loved and respected until the last days. She died on July 12, 1849 in the city she helped to shape, in the house which faced the President’s House where she had spent so many days.;
  Życie Dolley Payne Madison było naprawdę niezwykłe. Od skromnej dziewczyny ze wspólnoty kwakrów do najbardziej znanej kobiety w Stanach Zjednoczonych. Interesujący jest zwłaszcza okres z czasów waszyngtońskich. Dolley mieszkała w mieście federalnym łącznie 26 lat. Po raz pierwszy, gdy jej mąż, James Madison, przyjął pozycję sekretarza stanu w administracji Thomasa Jeffersona. W tamtym okresie Waszyngton nie przypominał wyglądem stolicy kraju. Było tam niewiele zabudowań, kilka pensjonatów i nieukończone budynki rządowe. Szybko okazało się jednak, że było to miejsce wymarzone dla Dolley. Brak ugruntowanej sceny towarzyskiej dawał jej szansę na stworzenie własnej. Pierwsza okazja pojawiła się, gdy owdowiały prezydent poprosił ją, aby pełniła funkcję gospodyni Domu Prezydenta podczas jednego z oficjalnych obiadów. Pani Madison tak zaimponowała Jeffersonowi, że wkrótce stała się oficjalną gospodynią Domu Prezydenta. Ta funkcja dawała jej wyjątkową pozycję w towarzystwie waszyngtońskim. Dolley była niezwykle miłą i ciepłą osobą, co sprawiało, iż wszyscy czuli się w jej towarzystwie komfortowo. Dzięki swojej pozycji pani Madison niejednokrotnie znajdowała się w centrum politycznych i dyplomatycznych batalii, jak chociażby w przypadku sprawy Anthony’ego i Elizabeth Merry. Ponadto miała okazję spotkać wybitne osobowości jej czasów, jak malarza G. Stuarta, przyrodnika i podróżnika A. von Humboldta czy podróżników M. Lewisa i W. Clarka. Dolley prowadziła również swój własny salon, który szybko stał się głównym miejscem spotkań towarzystwa waszyngtońskiego. Po zaprzysiężeniu Jamesa Madisona na czwartego prezydenta Stanów Zjednoczonych, Dolley przejęła rządy w Domu Prezydenta. Mogła w końcu wprowadzić własne zasady. Kontynuowała tradycję przyjęć w swoim salonie, ale dodała nowe elementy, jak choćby tzw. przyjęcia gołębie dla żon członków gabinetu. Swoją elegancją zarówno w zachowaniu, jak i w ubiorze nie miała sobie równych. Stała się waszyngtońską królową. Drugą kadencję prezydentury Madisona okryły cienie wojny 1812 r. Obraz Dolley Madison uciekającej z Domu Prezydenta przed atakującymi Brytyjczykami z portretem Washingtona pod pachą wyrył się w pamięci ówczesnych, jak i kolejnych pokoleń. Już za jej życia pojawiały głosy negujące prawdziwość tej historii. Dolley walczyła jednak z podobnymi pomówieniami odbierającymi jej główną rolę w tym wydarzeniu. Wojska brytyjskie dokonały ogromnych zniszczeń w mieście. Dolley niezwłocznie wróciła do wcześniejszego programu przyjęć i spotkań, aby wspomóc administrację męża i poprawić wizerunek rządu. Pani Madison zajęła się również pracą charytatywną na rzecz lokalnej społeczności, pomagając powołać pierwszy w historii miasta sierociniec. Po skończonej prezydenturze państwo Madison powrócili do Montpelier. Po śmierci męża Dolley powróciła do miasta federalnego. Pełniła wtedy zupełnie inną rolę. Stała się waszyngtońską ikoną. Nie było wydarzenia, na które nie zostałaby zaproszona w charakterze gościa honorowego. Brała udział w inauguracji prezydenta, balach, oficjalnych kolacjach. Często przysłuchiwała się debatom w Kongresie. Jako pierwsza przesłała prywatną wiadomość telegraficzną. Była powszechnie poważana i szanowana. Dolley Madison zmarła 12 lipca 1849 r. w mieście, którego charakter pomogła ukształtować, w domu mieszczącym się tuż obok Domu Prezydenta, z którym była przez tyle lat związana.
• Dostępność obiektu:
  free access
• Prawa: https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0
• Data:
  2023.01.03;
  2022.12.03
• Typ:
  Article
• Język:
  Polish
• Format:
  application/pdf
• Wydawca:
  Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
• Relacja:
  Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica;110
• Temat i słowa kluczowe:
  Dolley Payne Todd Madison;
  burning of Washington;
  President’s House;
  James Madison;
  federal city;
  war of 1812;
  presidential inauguration;
  spalenie Waszyngtonu;
  Dom Prezydenta;
  miasto federalne;
  wojna 1812 r.;
  inauguracja prezydencka
• Identyfikator:
  0208-6050;
  http://hdl.handle.net/11089/45075 ;
  2450-6990;
  10.18778/0208-6050.110.13
• Dostawca danych:
  Repozytorium Uniwersytetu Łódzkiego
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  check license
• Rodzaj zawartości:
  image