Władysław król polski potwierdza, że otrzymał od Aleksandra czyli Witolda wielkiego księcia litewskiego 500 sykli czyli rubli tytułem pożyczki i zobowiązuje się zwrócić mu na żądanie tę sumę w syklach lub w grzywnach, licząc 1000 grzywien za 500 sykli

Władysław król polski nadaje Klemensowi Korewie podkoniuszemu pustkowie zwane Dołhe w powiecie drohobyckim, z prawem założenia tam wsi, zobowiązując go do dostarczenia jednego łucznika na wyprawy wojenne

[Władysław król polski, na prośbę polskich dostojników świeckich i kościelnych oraz szlachty i rycerstwa, potwierdza przywileje i prawa nadane im dokumentem podpisanym w Krakowie i opatrzonym pieczęcią litewską z 18 II 1386 r.].

Władysław król polski wymienia i potwierdza dotychczasowe i przyznaje dalsze przywileje dla szlachty i duchowieństwa, w zamian za przyrzeczenie uznania jednego z jego synów, Władysława lub Kazimierza, następca tronu polskiego i dziedzicem Wielkiego Księstwa Litewskiego - tzw. przywilej krakowski

Władysław król polski nadaje Janowi Mężykowi z Dąbrowy podczaszemu, dobra w ziemi ruskiej, mianowicie wsie: Hoszany ze stawem rybnym w Hodwiżni i cłem solnym tamże, Koropuż, Chyszowice, (Czolczice), Wołoszcza z karczmą, Monastir, Burcze ze stawami oraz pustkowia: Doliniany, Dublany, Ostrów i Terszaków, zobowiązując za to jego i potomków do służenia w wyprawach wojennych jedną kopią i czteroma kusznikami

Władysław król polski, spełniając przyrzeczenie Witolda księcia litewskiego i grodzińskiego dane Benedyktowi Węgrowi kasztelanowi halickiemu w czasie oblężenia Halicza, zwraca temuż Benedyktowi, po wydaniu przez niego królowi twierdzy Halicz w stanie pełnej sprawności, jego wsie leżące w ziemi ruskiej

[Władysław król polski zwalnia rajców i mieszczan olkuskich od wszelkich ciężarów i opłat celnych na rzecz skarbu królewskiego i nakazuje celnikom w całym Królestwie Polskim wolno ich wszędzie puszczać z towarami].

Władysław król polski, na prośbę Michała z Chmielowa kasztelana sandomierskiego, transumuje i zatwierdza przywilej nadany przez tegoż kasztelana Piotrowi sołtysowi z Wiercan na lokację na prawie niemieckim wsi Budischow w pobliżu miasta Ropczyce, wydany w Iwierzycach 1 stycznia 1417 roku